özlem

Can baba' nın ölüm haberini askerliğimin ilk haftasında ranzamda gecenin bir yarısında kıytırık bir antenli radyoda kanal ararken almıştım.

nerden geldi gecenin bir vakti aklıma? televizyonda yemek programı izliyordum. adamın biri pastırmalı kuru tarifi veriyordu. ah be can baba, dedim.

ne güzel babamızdın sen can baba, varol emi...

bir kilo fasulye

çakıl taşları akpak çayın dibinde

güler inebolu pazarından almış

önce ıslattım beklemeye bıraktım bir gece

uyudular resmen belki de düşsüz

ertesi gün kaynamış suya attım

fıkırdamaya başladılar çocuklarleyin

tencerenin kenarından taşarcasına

bir eyyam sonra döktüm sularını

yeniden kaynattım

yeniden o cümbüş türküler mayalar

süzdüm fasulyeleri kevgire

dildiğim soğanları kavurdum tencerede

pembeleninceye

önce iki büyük kaşık fasulye aktardım içeri

üzerine beş dilim pastırma daha

böyle böyle tencereyi besledim

bastım tepelerine salçayı

kaynadılar bir taşım daha

fokurtu başlamadan aldım üstünden ateşin

bıraktım dinlenmeye evlenmeye ikinci gece

yıldızların beklentisi içinde

ertesi günü

öyle bir pastırma yazı ki

afiyet olsun!